گفتوگو با دکتر سید روح الله میری، در برنامه درجه یک تلویزیون اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران
«از داغ یک خواهر تا ایستادن کنار جانهای در خطر»؛ جراحی سرطان فراتر از تیغ و تکنیک
گاهی پزشکی فقط درمان نیست؛ روایت ایستادن کنار مرگ و انتخاب زندگی است. دکتر سید روحالله میری، جراح سرطان دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفتوگویی صریح و انسانی از مسیری میگوید که با یک فقدان خانوادگی آغاز شد و به اتاقهای عملی رسید که در آنها «نه گفتن» معادل اعلام پایان است. او از امید بهعنوان آخرین سنگر درمان، از اخلاق بهمثابه ستون جراحی، از صداقت بهعنوان پایه اعتماد بیمار و از عدالت واقعی در سلامت سخن میگوید؛ گفتوگویی که نشان میدهد چاقوی جراحی، اگر با دل و مسئولیت همراه شود، نه ابزار مرگ، که وسیلهای برای جنگیدن تا آخرین لحظه برای زندگی است.
انگیزه شخصی برای ورود به جراحی سرطان
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر سید روحالله میری، جراح سرطان دانشگاه علوم پزشکی تهران، با بیان اینکه تجربهای تلخ در خانواده مسیر حرفهای او را شکل داده است، گفت: خواهرم را به دلیل سرطان از دست دادم و همین موضوع باعث شد آگاهانه وارد این حوزه شوم. اگر دوباره متولد شوم، باز هم همین مسیر را انتخاب میکنم؛ حتی با وجود تمام سختیها.
وی تأکید کرد که همواره تلاش کرده پذیرای سنگینترین و پیچیدهترین بیماران باشد؛ بیمارانی که گاه در مراکز دیگر رد میشوند.
جراح خوب یا جراح اثرگذار؟
دکتر میری با تفکیک میان «جراح خوب» و «جراح تأثیرگذار» بیان کرد: جراح خوب زیاد داریم، اما جراح اثرگذار کسی است که علاوه بر مهارت علمی، اخلاق، رفتار انسانی و درک روان بیمار را داشته باشد. بیمار خیلی زود متوجه میشود که پزشک نقش بازی میکند یا واقعی است. امید و سلامت روان بیمار تأثیر مستقیم بر روند درمان جسمی دارد و این موضوع نباید در درمانهای سرطان نادیده گرفته شود.
انستیتو کانسر؛ میراثی علمی و اخلاقی
وی درباره جایگاه تاریخی انستیتو کانسر دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: این مرکز با بیش از ۷۰ سال سابقه، قطب علمی سرطان کشور است. ما وارث میراث بزرگی هستیم و خود را وامدار اساتیدی میدانیم که بنیانگذار جراحیهای سنگین، رادیوتراپی نوین و پاتولوژی سرطان در ایران بودهاند.
دکتر میری افزود: هر بار که وارد انستیتو میشوم، احساس میکنم وارد یک عبادتگاه شدهام؛ دعاهایی که پشت در اتاق عمل شنیده میشود، کمتر از اماکن متبرکه نیست.
تصمیمهای سخت اخلاقی در اتاق عمل
این جراح سرطان درباره چالشهای حین عمل گفت: گاهی یافتههای حین عمل با سیتیاسکن و امآرآی کاملاً متفاوت است و باید تصمیم بگیریم که ادامه دهیم یا نه. گفتن “این بیمار قابل عمل نیست” یعنی اعلام مسیر مرگ؛ برای همین تلاش میکنیم “نه” گفتن را به حداقل برسانیم.
امید؛ آخرین سنگر درمان
دکتر میری بر اهمیت امید در درمان بیماران سرطانی تأکید کرد و گفت: هیچوقت سعی نمیکنیم به بیمار بگوییم همه چیز تمام شده. امید آخرین سنگری است که هم پزشک و هم بیمار باید حفظ کنند.
وی نمونهای از بیماران با بقای طولانیمدت را یادآور شد: بیماری را داریم که هشت سال پیش غیرقابل عمل اعلام شده بود، اما امروز برای چهارمین بار جراحی شده و هنوز در حال مبارزه است.
صداقت؛ پایه اعتماد بیمار
دکتر میری با انتقاد از اطلاعات سطحی فضای مجازی بیان کرد: اینترنت پر از دیتا است، اما عمق ندارد. من از ابتدا صادقانه بیماری را توضیح میدهم و میگویم هر سؤالی دارید از خودم بپرسید. صداقت اعتماد میسازد و بیمار تا آخر مسیر همراه میشود.
عدالت در سلامت، نه مساوات
وی درباره عدالت در ارائه خدمات گفت: عدالت یعنی امکانات متناسب با حجم مراجعه باشد، نه اینکه همه جا یکسان باشد. تمرکز امکانات تخصصی در مراکز مرجع، خود عین عدالت است.
واکسن HPV؛ پیشگیری مؤثر از سرطان دهانه رحم
دکتر میری درباره اهمیت واکسیناسیون HPV تأکید کرد: سرطان سرویکس تنها سرطانی است که واکسن دارد. اگر دختران ۸ تا ۱۲ سال واکسینه شوند، از بسیاری از موارد سرطان پیشگیری میشود. واکسن گران است، اما جان انسانها گرانتر است.»
وی حاشیههای اخلاقی پیرامون این واکسن را رد کرد و گفت:کرامت زنان ایرانی بسیار بالاتر از این حرفهاست؛ این نگرانیها علمی نیست و مانع سلامت جامعه میشود.
غربالگری؛ کلید کاهش مرگومیر
این جراح سرطان بر اهمیت غربالگری سرطان پستان و دستگاه گوارش تأکید کرد: اگر ماموگرافی و کولونوسکوپی بهموقع انجام شود، بسیاری از بیماران بدون شیمیدرمانی و با یک جراحی ساده درمان میشوند.
هوش مصنوعی؛ فرصت، نه تهدید
دکتر میری درباره نقش هوش مصنوعی در پزشکی توضیح داد: هوش مصنوعی داده دارد، اما خلاقیت و احساس ندارد. تصمیمهای لحظهای در اتاق عمل هنوز به ذهن و تجربه انسان وابسته است؛ ما باید از AI استفاده کنیم، نه اینکه جایگزین انسان شود.
توصیه به جراحان جوان
وی در پایان به نسل جدید جراحان توصیه کرد: همه بیماران را مثل بستگان درجه یک خود ببینید. هر تصمیم علمی و اخلاقی که برای خانوادهتان میگیرید، برای بیمار هم بگیرید؛ کیفیت کارتان چند برابر میشود.
و افزود: چاقوی جراحی آلت شفا است، نه آلت مرگ؛ و تا آخرین لحظه باید برای زندگی جنگید.»
ارسال به دوستان